Almost goodbye!

Onze laatste werkdag zit erop! We hebben onze afscheidsparty gehad en zijn zondag op reis vertrokken met onze backpack. Op de valreep nog even een berichtje voordat we weer zonder Internet zitten.

Het was lastig om afscheid te nemen van NewLifeHome. Na zoveel weken ben ik erg gehecht geraakt aan de kinderen daar. Vooral omdat je merkt dat ze zich al zo snel aan je vastklampen en elke keer weer dankbaar zijn als je weer op de stoep staat. Als afscheidscadeau zijn we met een grote groep naar de dierentuin geweest. Iedereen op straat keek raar op toen ze een groep "obruni's" langs zagen lopen met "bibini" kindjes op hun rug en aan de hand. Het was voor de kinderen een echte traktatie! De dierentuin was echter een en al leed, arme aapjes en tijgers opgesloten ik kleine hokjes die van frustratie niet weten wat ze moeten doen. Voor ons echt verschrikkelijk om te zien, maar de kinderen deden we er een groot plezier mee.

Na een hectische periode in de drukke stad met heel veel bedrijvigheid en hard werken zijn we nog twee weekjes teruggekeerd naar een oase van rust in het afgelegen dorpje Kokobeng. Na een ritje in de trotro zuisden mijn oren van de onvoorstelbare stilte die ons tegemoet kwam en moest ik als vanouds de rode stoflaag van mijn gezicht poetsen. Het voelde vertrouwd, net als alle kindjes die ons enthausiast om de nek vlogen toen we aankwamen. We moesten even hun geheugen opfrissen, maar al snel riepen ze de rest van de dag weer "Dafene" en "Doreen".

Verder hebben we in de weekenden ook niet stilgezeten. De tijd begon te dringen dus we hebben alle weekenden lekker volgeboekt met onder andere een tripje naar Cape Coast. Een weekendje lekker aan het strand zonnebaden, zwemmen en lekker eten. Voor dit heerlijke weekendje rust heb ik helaas wel iets in moeten leveren. Ik ben namelijk van mijn telefoon beroofd, de ochtend nadat die van Do is gestolen. Een jong meisje heeft deze uit onze hotelkamer gepakt toen ik net even mijn hoofd keerde. We konden haar daar natuurlijk niet zomaar mee weg laten komen en gingen naar haar opzoek. Dit bleek echter niet echt een goede oplossing omdat dit resulteerde in een heksenjacht van wel 50 opefokte ghanesen die achter een klein meisje aanzaten. En ik kan je vertellen dat ze geen goede bedoelingen hadden. Mensen zwaaiden met stokken rond en riepen "I will beat her!". Stelen is in Ghana een van de grootste zonden en al helemaal als je van een blanke steelt. Dit was natuurlijk absoluut niet mijn intentie. Toen we een uur lang met een grote optocht door kleine steegjes in de brandende zon hadden gelopen hebben we de zoektocht gestaakt. Het zou toch niet tot een goed einde lopen, zelfs niet wanneer ik mijn telefoon wel terug had gekregen. Nu maar hopen dat ze het in de doofpot hebben gestopt. Als iemand dus heeft geprobeerd me te bellen is dit dus de reden waarom je me niet hebt kunnen bereiken.

We zijn nu alweer bijna een week op pad en zijn inmiddels weer aan de kust beland. Voordat we de kust bereikten hebben we een tussenstop gemaakt in Efutu. We kwamen vanuit het noorden waar we een andere organisatie hebben bezocht en van daaruit heeft de tocht maar liefst 12 uur geduurd: files, geen taxi's vertraging met de trotro, regen, kapotte bruggen, het zat allemaal niet mee. Het was de moeite wel waard want de volgende ochtend hebben we heerlijk aan het zwembad gelegen en de krokodillen gevoerd die onder het restaurant door zwemmen. We hebben ook Kakum National Park bezocht waar we over een touwbrug hebben gelopen die 40 meter boven de grond hangt. Ik heb totaal geen hoogtevrees, maar ik betwijfel of deze ghanese kwaliteit helemaal te vertrouwen is.

Onze eerste dag op het strand verliep niet zoals we hadden gepland. Eindelijk aangekomen in een lux resort, de cocktail stond al klaar, een eigen hutje op het strand, we werden op ons wenken bediend, maar de regen kwam met bakken uit de hemel. Het was net alsof we op een winterse dag in Scheveningen waren beland. Deze Hollandse meiden namen hier geen genoegen mee en hebben demonstratief een duik genomen in de zee. Als beloning hebben we de volgende dag een heerlijk zonnetje gehad en lekker op ons strandbedje gelegen.

We zijn nu alweer bijna een week onderweg en hebben inmiddels geleerd dat voedsel niet altijd binnen handbereik is. Gisteravond hebben we door het kustplaatsje Elmina gelopen op zoek naar een restaurant. Tot onze grote verbazing werd ons medegedeeld dat "the food was finished" en het was nog niet eens etenstijd. Gelukkig zijn er altijd vriendelijke mannen die heel 'behulpzaam' willen zijn. Al drie avonden is er een ghanees geweest die ons ongevraagd heeft vergezeld tijdens het eten, maar gister was echt het toppunt. De man herkende twee blanke meisjes op straat en kon zich identificeren als de receptionist van ons hotel. Hij raade ons aan om naar de 'Afrikan Pot' te gaan, waar volgens hem het beste eten werd serveerd. Achteraf bleek dit niet echt een succesverhaal. Het eten was te duur geprijst, het heeft ons een taxirit gekost, hij heeft op onze kosten gedronken, ons de hele maaltijd lang van zijn gezelschap voorzien en ik vond het eten niet eens lekker. Gelukkig is alles in ghana relatief en konden we er samen om lachen, al helemaal toen hij aan de serveerster vroeg of hij onze restjes mee kon nemen voor zijn "pussycat". Op zo'n moment realiseer ik me wel dat niet altijd alles voor iedereen voor het oprapen ligt. Het heeft ons wat gekost, maar we hebben wel weer iemand een groot plezier gedaan.

Er zullen nog veel mooie verhalen volgen, maar die kan ik jullie straks allemaal live vertellen, want over twee weekjes is het alweer tijd om naar huis te gaan. Ik heb heel veel zin om jullie allemaal weer te zien, maar ik vind het ook jammer dat ik afscheid moet nemen van dit relaxte leventje. De gezellige sfeer, het weer, het roddelen over alles en iedereen zonder dat ze het merken, alle aandacht, de huwelijksaanzoeken, de ghanese clubs, de schattige negerkindjes en natuurlijk de gespierde mannen ;).

Het einde komt steeds sneller in zicht, dus ik ga nu weer snel de straat op om te genieten van alles wat er om me heen gebeurd, want voor ik het weet zit het er weer op.

Heel veel liefs! Tot snel allemaal!